Ktoś kiedyś mądrze powiedział, że życie jest w rzeczywistości teatrem piszącym tyle scenariuszy, ilu aktorów na świecie i każdy z nas ma inną rolę do odegrania, a od nas samych zależy jak tę sztukę zagramy i jakie będzie jej zakończenie. Dlatego też już od września ruszamy z naszymi zajęciami teatralnymi, które stwarzają uczniom warunki do wszechstronnego rozwoju.
Nie od dziś wiadomo, że teatr:
- porusza uczucia,
- stwarza pole do przeciwdziałania zahamowaniom,
- rozwija kreatywność i zaufanie wobec własnych pomysłów.
Uczestnik przeżywa historie, które go dotykają i angażują do myślenia. Sztuka teatralna daje możliwość z jednej strony poznania siebie, ale także budowania pewnego dystansu wobec swoich słabości oraz „wybrania dla siebie nowej roli”. Można wypróbować nowe pomysły, które w codzienności byłyby krytykowane lub uznane za absurdalne. Podczas ćwiczeń teatralnych mamy możliwość rozwijania swojej wyobraźni, budowania świata marzeń i wiary w ich realizację.
Podczas ćwiczeń teatralnych uczestnicy poznają tematykę różnych problemów społecznych
w sposób szczególny – doświadczają ich odczuwając całym ciałem, włączając emocje
i działanie. Oddziaływanie na emocje wywołuje umiejętność aktywnego doznawania piękna, kształtuje wrażliwość i potrzebę kontaktu ze sztuką.
Teatr to miejsce, w którym jego uczestnicy nie są poddani skonwencjonalizowanym przepisom i wymaganiom. Uczestnictwo w nim nie jest uwarunkowane przestrzeganiem sztywnych zasad, ale głównym celem zajęć nie jest prezentacja sceniczna. Najważniejszy jest proces tworzenia, w którym uczestniczy młodzież. Podmiotowe traktowanie uczestników zajęć zakłada, że bierzemy pod uwagę indywidualne sprawności, talenty i ograniczenia każdej osoby, że są one dla prowadzącego najważniejsze.
Trener-instruktor organizuje sytuacje edukacyjne, ale to od dziecka zaangażowania, pomysłu i możliwości zależy ich dalszy przebieg. Zadania, które otrzymuje mają charakter otwarty zarówno w fazie przygotowawczej, kiedy uczniowie kształtują swój warsztat, jak i podczas prac nad scenariuszem przedstawienia. Nauczyciel musi inspirować powstawanie dziecięcych pomysłów, zarówno co do sposobów interpretacji, jaki i co do możliwości inscenizacji całości. Ten proces twórczy nastawiony jest na swobodne eksperymentowanie z materią teatralną, na poznawanie warsztatu aktorskiego poprzez gry, zabawy, etiudy. Każda z tych form spełnia szereg istotnych funkcji w procesie twórczym, wprowadza w świat teatru i wyznacza granicę pomiędzy realnym „tu i teraz”, a rzeczywistością fikcji tworzonej w spektaklu. Pozwala „odciąć się” od istniejących w grupie konfliktów i osobistych problemów każdego uczestnika, buduje nową płaszczyznę wspólnego działania.
