Wspólna wizyta na stargardzkim cmentarzu była dla nas chwilą zadumy i refleksji.
W ciszy alejek wróciły wspomnienia i myśli o tych, którzy kiedyś byli blisko.
Porządkowanie opuszczonych grobów, zapalone znicze i własnoręcznie wykonane stroiki to drobne gesty, które uczą szacunku, pamięci i empatii. 
To chwila zatrzymania się w biegu codzienności, by oddać hołd temu, co minęło, a wciąż w sercu trwa.
„Człowiek żyje tak długo, jak długo trwa pamięć o Nim”
